Published on Haziran 19th, 2021

“27 yıl geçti sadece oğlumun kemiklerini istiyorum”

Gözaltında kaybedilen Özgür Ülke çalışanı İsmail Ağaya’nın annesi Müfide Ağaya, “Oğlumu istiyorum, kemiklerini istiyorum, kefenini istiyorum” “dedi.

Cumartesi Anneleri/İnsanları adalet arayışlarının 847. haftasında 29 Mayıs 1994’te gözaltında kaybedilen Özgür Ülke gazetesi dağıtımcısı İsmail Ağaya’nın akıbetini sordu.

Sosyal medya üzerinden yapılan açıklamada ilk olarak konuşan Ağaya’nın annesi Müfide Ağaya, 27 yıldır oğlunu aradığını belirtti: “Hiç bir şey istemiyorum, oğlumu istiyorum. Sadece kemiklerini istiyorum. 27 yıl geçti çocuğumu kuşlar mı götürdü. Hiç bir şey istemiyorum onlardan. Ben oğlumu istiyorum. Kim gördüyse desin bana. Oğlumu istiyorum, kemiklerini istiyorum, kefenini istiyorum”

Haftanın açıklamasını yapan İnsan Hakları Derneği (İHD) Batman Şubesi Eş Başkanı Rümeysa Deniz Kaya, kayıplar noktasında devletin tutumuna dikkat çekti ve şöyle dedi:

“20 yaşındaki İsmail Ağaya ailesi ile birlikte Batman’da yaşıyordu. Yaklaşık üç aydır 90’lı yıllarda yaşanan ağır hak ihlallerini kamuoyuna taşıyan Özgür Ülke gazetesinin dağıtımını yapıyordu. Dağıtım işinden kalan zamanlarda da inşaat işçisi olarak çalışıyordu.

“Zorla otomobile bindirildi”

“ 29 Mayıs 1994 akşamı bir akrabasına uğramak üzere evden ayrıldı. Ancak ne akrabasının evine gitti ne de kendi evine geri döndü. Oğlunu arayan anne Müfide Ağaya, civarda yaşayan kadınlardan bir gencin sivil giyimli ve silahlı 3 kişi tarafından zorla otomobile bindirilerek kaçırıldığını öğrendi. Kadınlar, hava karardığı için yüzünü net olarak göremeseler de kaçırılan kişinin kot pantolon ve kot ceket giyen biri olduğunu belirttiler.

“Başvurular sonuçsuz bırakıldı”

“İsmail evden çıktığında üzerinde kot pantolon ve ceket olduğu için annesi telaşlandı. Ailesi İsmail’in gazeteden çalışma arkadaşları ile birlikte Merkez Polis Karakolu’na başvurdu. İsmail’i kaçıranların tespit edilmesini ve onun can güvenliğinin sağlanmasını talep etti.

“Ancak ailenin ilgili kurumlara yaptığı tüm başvurular sonuçsuz bırakıldı. İsmail’den bir daha haber alınamadı. Anne Ağaya arayışını ‘ömrüm oğlumu sormak için gittiğim karakollarda geçti’ diyerek özetledi.”

(Bianet)