“Cellada kılavuz olma halimizi evliyalar da kabul etmiştir” – Hüseyin Y.

Firik Dedenin anısına saygıyla.

“Peki biz bunu nasıl kabul ettik”?

O, “Başımıza geleni sorma oğul , bir karanlık dönemdi. Harami sofralarında yer kapma yarışına girdiğimiz gün zaten kaybetmiştik her şeyi.
Cellada kılavuz olma halimizi evliyalarımız da kabul etmemişti. Kabul etmediği içindir ki bize “gidin ne haliniz varsa görün” demişlerdi…

Bil ki oğul, bütün karanlıklar kötüdür, ömrüm boyunca şafağa secde etmem bu sebepledir.
Çünkü, seherin vakti ilk ışığın habercisidir ve bil ki ışıkta leke yoktur. Bilir misin oğul, toprak evlerimizin kapısı neden hep güneşe açılır?
Sence bu bir tesadüf müdür? Unutma ki Dersim’in bütün ulu ağaçları gövdelerinde bize yer açmıştı, dağlarımızsa mazlumun sığınma eviydi. Onların kerametinden bir gün olsun şüpheye düşmedim. Ama gel gör ki her sabah kapımızın eşiğini ısıtan o yüce varlığa önce biz sırtımızı döndük, sonra da yol ve erkanı kaybettik.
Unutma ki harami sofralarındaki kan lokmasını biz hazmettik, ama onlar asla hazım etmedi. Kendi gerçeğine hep sadık kaldılar kısacası. Dersim’in tılsımını biz bozduk oğul ve bedelini de ağır ödedik, şimdi anlıyor musun neden küstüğümü?”

Onun sessizliğini anlarsak, kaybedilen çok şeyi anlar ve görürüz.
Firik Dede’yi, saygıyla anıyor anısı güneşe sırtını dönen ve o haramilerin bir parça lokmasını midesinde hazmedenlere de ebedi bir tokat olsun, lanet olsun isterim.

Yaşadığımız bu yüz yılın en derin ve incelenmesi gerektiğine inandığım ve mutlaka sosyolojik, psikolojik ve ekonomik vb yanları ile incelenmeli ve toplumsal olarak biz bunu nasıl kabul ettik?
Neden ve niçinlerini ortaya çıkaran araştırmalara ihtiyaç duyduğunun altını çizmek isterim…

Ma to xo wirra nıkeme.

Dersimin bilgesi Firik dedenin anisi önünde saygıyla egiliyorum.

Saygılarımla

Hüseyin Y. – 13.07.2020