Mektuplar & Rüyalar (27) – Solun hastalıkları – Naim Kandemir

“Biz cahili, kötüyü hep karşı tarafta aradık. Bunların içimizde de olabileceğini hiç düşünmedik.”

Cengiz,

Eskiden bizim cenahtakilerin böyle huyları yoktu. Yaşlılıkla mı ilgili bilmiyorum. Dikkat ediyorum, şimdilerde bizim taraftakilerin bazılarında her şeyde bir kusur arama hastalığı var. Bu, bir araya gelmeleri de zorlaştırıyor tabii. Nereden kaptılarsa bu illeti… Bir şeye olmuş deseler sanki ağızları aşınacak!

***

Türkiye’de sol kültürde yine bir eksiklik sürüyor ve bu hâlâ solcuların önünde bir ödev, görev olarak duruyor. Önceleri müfredatlarda da olan adab-ı muaşeret kuralları değil ama devrimciler arası iletişim görgüsü, yoldaşlar arası bir nezaket olmalı. Bu eksik bizim tarafta hâlâ mevcut. Bu eksiklik, konuşmalarımızda dert yandığımız birçok konunun sebebi aslında.

Hatırla; sol dünyayı, mücadeleyi anlatan romanlarda okundu bu ilişkiler. Yoldaşların mücadele içinde birbirleriyle nasıl ilişki içinde olacakları, birbirlerine nasıl nezaket içinde davranacakları bu romanlardaki karakterler üzerinden anlatılırdı. Ama onlar o romanların sayfalarında kalmış, hayatlara geçirilmemiş, içselleştirilmemiş demek ki. Kendilerine uygun görmemişler, kendilerine taşımamışlar o davranış biçimlerini. Basitmiş gibi görünebilir ancak bu da ciddi bir sorun ve solun önünde duran görevlerden biri hâlâ. Dediğin gibi bu sorun gerçekten medeniyet eksikliği olarak tanımlanabilir.

Öte yandan biz kendi yoldaşlarımızla sağlıklı bir ilişki kuramıyorsak, mücadele için yanımıza almayı planladığımız halk kitleleri; köylüleri, küçük burjuvaziyi nasıl saflarımıza katacağız? Sen Marks’ı onlara elli kere anlat, bir kulaklarından girip diğerinden çıkar. O insanların gönüllerine girerek onları mücadeleye kazanabilirsin.

Dediğin gibi yaparak öğretme bu işin anahtarı. Devrimciler dürüsttür, dememize inanmaz halk, onlara dürüstlüğü yaşamınla göstereceksin. Halk gördüğüne inanır, duyduğuna inanmaz.

***

Bir diğer sorun da; zamanında aynı ideal için birlikte mücadele etmiş, ortak geçmişe sahip insanların bir avuç kaldıkları halde 40 yıl sonra birbirinin açığını gözler gibi, sürekli birbirine laf sokmaya çalışmaları.

Özellikle de taşrada, taşra sıkıntısından mı nedir, yoksa taşranın kaderi midir; eski arkadaşlar birbirini eleştirmek için can atıyor adeta.

İyisiyle kötüsüyle aynı tarihi birlikte yaşamış ve aynı yenilginin çocuklarının bugün birbirine diş biler, laf sokar hale gelmeleri çok acı.

Dediğin gibi, öküz öldü ortaklık bozuldu mu Cengiz? Öküz ölünce insanlar birbirini daha mı iyi tanıdılar? Şükür mü edelim şimdi taşradan erken çıkışımıza?

Sistemin sillesini fena yiyip, sisteme karşı bir şey yapılamayınca, taşranın sisli ortamlarında pusuya yatıp, kalan enerjilerini de birbirine laf sokmaya harcamak olacak iş değil. Müflis tüccar eski defterleri mi karıştırır Cengiz?

Dediğin gibi bunun adı, birbirine düşmek. Eskiden ağızlarımızdan hiç düşürmediğimiz enternasyonalci, dayanışmacı söylemlerimiz vardı. Sistem, o dayanışma ağını kırıp insanları birbirine düşürdü işte. Zil takıp oynamak egemenlerin hakkıdır! Solun, solcuların birbirine düşmesi sistemin başarısı. Sistem dediğini yaptı. Bu çok can yakıcı.

Sistemin karnesi hep yıldızlı pekiyilerle dolmuş tarihimizde. Böylece devrimciler kendi istedikleri noktaya değil, sistemin istediği noktaya getirilmişler. Bu, hepimize dert olmasın mı?

Bu tür sorunlar kitleselleşmenin, taban genişlemesinin doğal sonuçları mı? Futbol kulübü taraftarlarının içinde de bin bir çeşit insan var. Doğru da bizim yapılar taraftar grubu muydu Cengiz? Kitleselleşmenin kaderi mi diyeceğiz şimdi bu sorunlara?

Hatırlıyorum, aylar önce; Biz cahili, kötüyü hep karşı tarafta aradık. Bunların içimizde de olabileceğini hiç düşünmedik, dediğini.

Demek ki Cengiz solun bu ülkede çok sorunları var. Sadece mücadele, iktidar vb. durumlar değil dertlerimiz. Ve sadece bir hekimin çözebileceği sorunlar da değil bunlar. Bir konsültasyona ihtiyacı var bizim solun.

Naim Kandemir – 16.12.2020 – Çanakkale