Hepsi “kitap” dedi – Gül Güzel

Cezaevinden gelen mektup: Ben, biz de şimdilik iyiyiz. Burası dipsiz bir kuyu gibi. Hiçbir şeyden haberdar değiliz. Gece ve gündüz olduğunda dünyanın hala döndüğünü anlıyoruz o kadar…

Malum cezaevlerindekiler bizi; biz dışardakiler de bu süreçte her zamankinden daha çok birbirimizi merak ederiz. Ama yine de en çok içerdekileri merak etmekten bazen uykularımız kaçar, vicdanlarımız sızlar. Yıllardır bu duruma alışmadık ve alışamayacağız da. Yine cezaevinden bir mektup var. Bünyan-Kayseri cezaevine, Korona sürecinden kısa bir süre önce Gebze cezaevinden gönderilen Gülazer Akın arkadaşımızdan. O kadar narin bir yazı şekli ve bir o kadar da mütevazice yazılan bir mektup ki…Duygulanmamak elden değil. Hatta bütün sosyal mesafeleri ihlal ederek, büyük bir arzu ile yürekten yüreğe sımsıkı sarılıp, öptüm arkadaşımı. Şimdi Gülazer’in kaleminden dizeleri sizlerle paylaşmak istiyorum.

‘’Bence insan su gibi yaşamalı. Öyle berrak, öyle hafif ve öyle akışkan… Su gibi bakmak var bir de. Yalan, dolandan uzak, yalın bir var olma hali. Ben bu dipsiz kuyuya benzeyen mekanda zorluklarla, engellerle böyle başa çıkmaya çalışıyorum. Sakin olmak, sessiz olmak, kalbinin yanında olmak iyi geliyor insana.

Tüm tanıdıkları, dostları, arkadaşları bu içtenlikle selamlıyorum, sosyal mesafeyi ihlal ederek kucaklıyorum. Figen, Sevgi,P., Leyla, Rénas, Füsun, Gül, Adil Abi, Bérivan, Ruken K., Elif Erg., Fidan, Selin, Filiz As., Henze, Gülten ve diğer tüm can dostlarıma su gibi lekesiz tertemiz sevgilerimi gönderiyorum kucak dolu. Kendinizi bu Korona’dan korursanız en çok beni mutlu edersiniz.

Ben, biz de şimdilik iyiyiz. Burası dipsiz bir kuyu gibi. Hiçbir şeyden haberdar değiliz. Gece ve gündüz olduğunda dünyanın hala döndüğünü anlıyoruz o kadar. Bol bol iletişim cezaları verildiği için mektuplar da gidip, gelmiyor. yeni Yaşam gazetesi zaten yok. evrensel alıyorduk, bir süredir o ağır aksak geliyor. O açıdan burdan buradan hayata bakmak ancak dostlara, arkadaşlara ulaşmak ancak iç akışla oluyor. Yine de beni, bizi yalnız bırakmayın derim. Malum Kayseri’deyiz garip bir yabancılığı var.

Hepiniz benimlesiniz. Hepiniz adına nezaketen arkadaşlara,’’bir şeye ihtiyacınız var mı?’’dedim, hepsi ‘’KİTAP’’dedi., oysa nezaketen sormuştum.

Sizleri özlemem, sevmem, selamlamam, sıkı sıkı sarılmam için o kadar neden var ki…’’

Gülazer Akın – Kadın Kapalı Cezaevi – B.20 – Bünyan / Kayseri